روش کروماتوگرافی مبتنی بر نانوذرات طلا ارائه شد

به گزارش ICTPRESS ، یک تیم تحقیقاتی ازآزمایشگاه برکلی با استفاده از نانوذرات طلا و ساختارهای لیپیدی موفق به ارائه روشی شدند که می توان با آن برهم کنش میان پروتئین ها در مقیاس نانو را مطالعه کرد، این ترکیبات می توانند برای مطالعات غشاء ها در سلول های زنده مورد استفاده قرار گیرند.
در این روش منحصربه فرد، ساختار غشاء سلولی، مورد پیمایش قرار گرفته است و در نهایت اطلاعات حیاتی از سلول به دست نمی آید؛ اطلاعاتی که نشان می دهد یک سلول زنده یا مرده است و یا یک سلول روال طبیعی چرخه حیات را طی می کند یا از حالت عادی خارج شده و تبدیل به سلول سرطانی شده است. این اطلاعات را نمی توان با رو ش های میکروسکوپی رایج به دست آورد.
جای گروز از محققان این پروژه می گوید: "ما در حال ساخت نانونقاط محاط شده درون غشاء هستیم که ابزار مناسبی برای مطالعه و دستکاری غشاء است، این کار با استفاده از ارسال سیگنال های مناسب انجام می شود".
گروز یکی از اساتید دانشگاه کالیفرنیا است که با مؤسسه پزشکی هوارد هوگز همکاری دارد. او رهبر گروهی تحقیقاتی است که روی روش های مطالعه سلول ها فعالیت می کنند؛ این گروه به دنبال یافتن اثر الگوهای مختلف روی سلول های زنده هستند.
غشاء های سنتز شده ی مورد استفاده در سلول های زنده که توسط این گروه تحقیقاتی تولید شده از جنس لیپید است که پس از خودآرایی، روی بستری از جنس سیلکا قرار داده شده است.
این غشاءها برای مشخص کردن این که آیا سلول با محیط اطراف خود برهم کنش دارد یا خیر استفاده می شود. برای این کار از سیگنال دهی شیمیایی، الگوها و نیروی فیزیکی استفاده می شود.
گروز می گوید: ما این روش را "راهبرد جهش فضایی" نامیده ایم وه دلیل این نامگذاری آن است که مولکول های درون سلول، بدون این که تغییری در سلول ایجاد کنند، تغییرآرایش می دهند.
این غشاء جدید یک سطح تماس هیبریدی دارد که دارای قطعات تشکیل دهنده ساکن و متحرک است. این قطعات، شکل هندسی کنترل شده ای دارند که برای دستکاری سیستم های مولکولی و فناوری نانو حالت جامد استفاده می شود.
معمولاً برای مطالعه برهم کنش پروتئین های درون سلول نمی توان از میکروسکوپ نوری استفاده کرد زیرا محدودیت پراش نور امکان تصویربرداری زیر 250 نانومتر را مقدور نمی سازد، اما با این روش می توان ساختارهای ابرمولکولی را در مقیاس نانو مطالعه کرد.
محققان، نانوذرات طلا را درون غشاء سنتز شده با فاصله 30 تا 200 نانومتر از هم قرار داده و از آنها برای مطالعه برهم کنش پروتئین ها استفاده کردند.