به گزارش ICTPRESS به نقل از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، امروزه گستره‌ وسیعی از خازن‌ها وجود دارند، خازن‌های الکتروشیمیایی به دلیل کاربردهای فراوان خود از قبیل وسایل نقلیه‌ الکتریکی، برق اضطراری (یو پی اس)، سیستم‌های برق DC و دستگاه‌های تلفن همراه، توجه بسیاری را به خود جلب کردند.
این خازن‌ها‌ توانایی ویژه‌ای در ذخیره‌ انرژی دارند. قیمت کم، سهولت در تهیه و طبیعت انعطاف پذیر بالا از دیگر ویژگی‌های برجسته‌ آن‌ها است.
هدف اصلی این پژوهش استفاده از مواد قابل دسترس با قیمت مناسب برای ساخت الکترود مورد استفاده در خازن‌های الکتروشیمیایی بوده است.
دکتر علی احسانی، یکی از مجریان این طرح گفت: این نانوکامپوزیت می‌تواند به راحتی سنتز و در سیستم‌های ذخیره کننده‌ انرژی همانند ابر خازن‌ها، جایگزین مواد گران قیمتی مانند روتینیم اکسید شود. موادی که در سنتز این نانوکامپوزیت به کار رفتند در مقایسه با ابرخازن‌های مشابه، قابل دسترس و تقریبا ارزان بوده و به راحتی با روش الکتروشیمیایی قابل سنتز هستند.
وی با بیان اینکه مواد فعال خازن‌های الکتروشیمیایی شامل مواد کربنی، اکسیدهای فلزی و پلیمرهای رساناست، افزود: پلیمر هادی پلی آنیلین یکی از بهترین گزینه‌ها برای استفاده به عنوان الکترود در ابرخازن‌ها‌ی الکتروشیمیایی است. با توجه به اینکه مواد در ساختار کامپوزیتی می‌توانند خواص بهبود یافته‌ مناسبی داشته باشند، در این پژوهش از پلیمر هادی پلی آنیلین که حاوی مقدار بسیار کمی گرافن و نانوذرات طلا است، استفاده شده است.
وی عنوان کرد: از آنجا که ابرخازن باید در طی چرخه‌های شارژ و دشارژ دوام و تکرار پذیری مناسبی داشته باشد، وجود مقدار کمی گرافن پایداری پلیمر را به مقدار قابل توجهی افزایش داده است و از طرفی وجود نانوذرات طلا در ساختار گرافن توانسته است رسانایی این پلیمر را افزایش دهد.
وی ادامه داد: لذا با توجه به بحران انرژی، کاربرد این نانوکامپوزیت می‌تواند در راستای گسترش استفاده از سیستم‌های انرژی پاک و ذخیره سازی انرژی حائز اهمیت باشد. همچنین روش سنتز الکتروشیمیایی به کار رفته در ساخت این نانوکامپوزیت، بر خلاف سنتز شیمیایی، به علت استفاده نکردن از واکنشگرهای شیمیایی در فرایند اکسایش، بر طبق استانداردهای جهانی شیمی سبز است.
به گفته‌ وی برای ساخت این الکترود، ابتدا نانوذرات طلا بر سطح گرافن اکسید کاهش یافته قرار گرفت و سپس گرافن حاوی نانوذرات طلا به کمک سورفکتانت آنیونی و امواج فراصوت در مونومر آنیلین پخش شد.
وی افزود: در ادامه با یک روش ساده‌ الکتروشیمیایی، پلیمر دارای گرافن و نانوذرات طلا به صورت فیلمی متشکل از نانو‌لوله‌ها در سطح الکترود گرافیت تشکیل ‌شد. در آزمون‌های الکتروشیمایی بر روی این الکترود اصلاح شده، از قبیل ولتامتری چرخه‌ای، شارژ و دشارژ متوالی، امپدانس الکتروشیمیایی و آزمون پایداری نتایج قابل قبولی به دست آمده است.
وی اظهار داشت: این نانوکامپوزیت که در مقیاس آزمایشگاهی طراحی شده از مواد اولیه‌ نسبتا ارزان و به روشی منطبق بر اصول شیمی سبز تهیه شده است.
نتایج این تحقیقات در مجله‌ Applied Surface Science (جلد ۳۵۳، سال ۲۰۱۵، صفحات ۵۹۴ تا ۵۹۹) به چاپ رسیده است. علی احسانی، عضو هیأت علمی دانشگاه قم، محمد رضا گنجعلی، پرویز نوروزی، اعضای هیأت علمی دانشگاه تهران، جواد شعبانی شایه، دانشجوی دکترای دانشگاه تهران، و بابک ژاله، عضو هیأت علمی دانشگاه بوعلی سینای همدان، در انجام این طرح همکاری داشتند.