روش جدیدی برای تصویربرداری از جریان خون ابداع شد

به گزارش ICTPRESS، دانشمندان دانشگاه استانفورد روشی در تصویربرداری فلورسانس ابداع کرده‌اند که دیدن ‏رگ‌های خونی حیوانات را با وضوح بی سابقه‌ای میسر می‌کند. وضوح تصاویر در این روش ‏به حدی است که مقایسه آن با تصاویر گرفته شده با روش‌های مرسوم به منزله پاک کردن ‏بخار از روی شیشه عینک به نظر می‌رسد‎.‎
‏این روش که تصویربرداری نزدیک به مادون قرمز یا همان ‏NIR-II‏ نام گرفته است در ‏مرحله اول شامل تزریق نانولوله‌های کربنی محلول در آب در جریان خون موجود زنده است. ‏این محققان سپس یک باریکه نور لیزر را به موجود زنده که در این مورد یک موش است، ‏می‌تابانند.‏
اصل بازتابندگی ذاتی نانولوله‌ها در طول‌موج‌هایی بلندتر از روش‌های مرسوم ‏تصویربرداری نکته اساسی در دستیابی به این تصاویر با وضوح فوق‌العاده حتی در ‏رگ‌های ریز خون است.
نور با طول‌موج بلندتر کمتر پراش شده و بنابراین تصاویری ‏واضح‌تر را از رگ‌ها ایجاد می‌کند.
از مزایای دیگر آشکارسازی نور با چنین طول‌موج بلندی ‏این است که آشکارساز، مزاحمت‌های پیش‌زمینه را کمتر ثبت می‌کند، زیرا که بدن در این ‏طول‌موج از خود خاصیت خودبازتابی نشان نمی‌دهد. علاوه بر ایجاد کوچکترین جزئیات در ‏تصویر، این روش سرعت تصویربرداری بالایی داشته و محققان را قادر می‌سازد تا جریان ‏خون را به‌طور آنی ثبت کنند.
قبل از این، دستیابی به اطلاعات جریان خون و تصویر واضح از رگ به‌طور همزمان میسر ‏نبود. به همین دلیل این روش بویژه در مطالعه اختلالات شریانی نظیر اینکه چگونه انسداد و ‏انقباض شریان که از عوامل سکته قلبی هستند، بر جریان خون موثرند، می‌تواند به‌کار گرفته ‏شود. ‏
این دانشمندان با مطالعه ساختار رگ‌های یک موش آزمایشگاهی مبتلا به بیماری شریانی ‏با استفاده از روش تصویربرداری مذکور به این نتیجه رسیده‌اند که این فناوری ابزاری مفید ‏برای مطالعه اندام‌های حیوانات کوچک است و درک بهتری از برخی بیماری‌های رگ و ‏پاسخ آنها به روش‌های درمان، بوده و در نهایت منجر به ابداع روش‌های درمانی بهتر خواهد ‏شد.‏
این روش به‌دلیل نفوذ چند سانتی‌متری نور نزدیک به مادون قرمز در بدن قابل کاربرد ‏برای انسان نیست اما ابزاری قدرتمند برای مطالعه حیوانات آزمایشگاهی از طریق جایگزینی ‏یا تکمیل روش‌هایی نظیر اشعه ایکس، ‏CT، ‏MRI‏ و ‏Laser Doppler‏ خواهد بود.‏
این دانشمندان جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی ‏Nature Medicine‏ منتشر ‏کرده‌اند.‏