به گزارش شبکه خبری ICTPRESS، فهیمه فصیحی، پژوهشگر در این مقاله آورده است: امروزه شماره تلفن همراه گذشته از شماره خصوصی دسترسی به افراد، در کسب و کار، ارتباط با محیط اجتماعی و همچنین در دنیای مخابرات و ارتباطات نیز برای شناسایی، تعیین هویت و حفظ امنیت کاربری به کار می رود.

در ایران تا همین اواخر امکان تغییر اپراتور تلفن همراه بدون تغییر شماره غیر ممکن بود. ولی با تکیه بر تجربه برخی از کشورهای جهان، دولت ایران نیز تصمیم به انجام اقداماتی برای آزاد سازی بازار شبکه های ارتباطی و امکان تغییر اپراتور تلفن همراه بدون تغییر شماره را انجام می دهد.

تکنولوژی ترابردپذیری شماره تلفن همراه که در جهان با نام"Mobile Number Portability" شناخته شده است، یک سرویس نسبتأ  نوپا و کاملأ پیشرفته است که امکان تغییر اپراتور فعلی کاربر به اپراتور دیگر را با حفظ شماره تلفن همراه امکان پذیر می کند.

قدمت ترابردپذیری حدود ۱۵ سال است و تاکنون در بیش از ۷۰ کشور دنیا انجام می ‌شود و بیش از ۳۲۰ اپراتور دنیا به اجرای آن روی آورده اند.

تصمیم راه اندازی سرویس MNP، نشانگر پختگی بازار ارتباطات تلفن همراه است. تغییر اپراتور با حفظ شماره، حق کاربران تلفن های همراه است و توان رقابت پذیری اپراتورها را نشان می دهد اما، تلاش برای راه اندازی این سرویس نیازمند برنامه ریزی و هماهنگی بالا و تلاش اپراتورهاست، چرا که هر یک از آنها باید تصمیمات لازم برای نصب سامانه های انتقال شماره و سرویس دهی شماره های انتقال یافته را اتخاد کنند.

انجام ترابردپذیری در کشورهای مختلف طبق سیاست‌ها و الگوهای خاصی اجرایی می‌شود. به عنوان مثال در انگلستان و هند، نخست مشترکان باید به اپراتور فعلی خود درخواست دهند و بعد از دریافت کدی محرمانه تحت عنوان «کد منحصر به فرد پورت خط»، به اپراتور مقصد مراجعه کرده و کد را تحویل دهند.

پس از آن اپراتور مقصد براساس کد دریافتی، اقدام به برقراری ارتباط با اپراتور اولیه می‌کند تا فرآیند ترابردپذیری انجام شود. اغلب کشورهایی که این طرح در آنها اجرا شده از همین شیوه برای اجرای آن استفاده کرده اند.

فضای استفاده از تلفن همراه در کشور ما، در سال های اخیر با ورود چند اپراتور تلفن همراه، تغییرات بسیاری داشته و اپراتورها با اهداف مختلف و متفاوت سعی کردند تا کاربران را به سمت خود جذب کنند.

در این بازار اگرچه مشترکان اپراتور اول تلفن همراه به دلیل قدمت این اپراتور، شماره تلفن خود را یک دارایی می‌دانند اما ارائه سرویس‌های متنوع از سوی اپراتور دوم تلفن همراه، فضایی را در اختیار قشر جوان جامعه قرار داد تا از این وسیله ارتباطی با قیمت پایین تر و امکانات مختلف استفاده کنند.

در این میان اپراتور سوم تلفن همراه روی ارائه محتوای اینترنتی متمرکز شد تا با وجود گرایش فعلی کاربران موبایل به سمت سرویس‌های مبتنی بر وب، بتواند در این بازار، جایگاه ثابتی را در اختیار گیرد. 

از آنجا که هدف از ترابرد علاوه بر آزادی بیشتر در انتخاب اپراتور توسط مشترکان و کاهش مشکلات تماس و آنتن دهی این است که اپراتورهای موبایل روی کیفیت سرویس‌ها با یکدیگر رقابت کنند، بنابراین در این طرح هر اپراتور تلاش می کند تا با تبلیغات، مشترکان جدیدی را به سمت خود جلب کند، اما شاید آنچه برای مشترکان همچنان با ابهام همراه است جزئیاتی باشد که ممکن است در این نقل و انتقال آنها را دچار مشکلاتی بزرگ کند.

تغییر اپراتور برای هر کاربر فقط دوبار در سال امکان پذیر خواهد بود و این امر به آن معنی است که نمی‌توان در این زمینه با روش آزمون و خطا پیش رفت.

از طرفی هم نمی‌توان از تجربه‌های دیگران به ویژه در زمینه آنتن‌دهی کمک گرفت، زیرا پوشش‌دهی اپراتورها در مناطق مختلف کشور متفاوت است و حتی در نقاط مختلف شهر با فاصله تنها چند صدمتر، اختلاف بسیاری بین سرعت اینترنت دیده می‌شود.

مسأله دیگری که باید به آن توجه کرد این است که اگر بعد از ترابرد، کاربر قصد فروش سیم کارت خود را داشته باشد، حتمأ باید دوباره به اپراتور اصلی خود بازگردد.

در مورد اینکه قیمت سیم کارتی که یک یا چند بار به اپراتوری دیگرکوچ کرده تفاوتی با سیم کارت اصلی (باقی مانده در اپراتور اصلی) دارد یا نه، هنوز جای بحث وجود دارد. اما به نظر می‌رسد که ترابردپذیری می‌تواند روی قیمت سیم کارت نیز تاثیرگذار باشد.

در هر صورت از آنجا که این طرح برای نخستین بار است که در ایران اجرا می‌شود و نخستین تجربه است، نمی‌توان با اطمینان گفت که تا چه میزان بسترهایش فراهم شده است و موفقیت‌آمیز خواهد بود یا خیر. همانطور که هر اقدام و طرح جدیدی نیاز به زمان دارد تا شکل جدی و درستی به خود گیرد، این طرح هم طبیعتأ در ابتدا با مشکلاتی همراه است که برطرف کردنشان نیاز به زمان خواهد داشت.